Pan Bóg jest Duchem, tzn. że jest niewidzialny, nieśmiertelny, nie ma ciała, a ma rozum i wolną wolę. 22. Co to jest Trójca Święta? Jedne Bóg w trzech Osobach Boskich: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. 23. Dlaczego trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem? Trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem, ponieważ mają tę samą naturę, czyli
Piękna i mądra to tradycja, że w Polsce obchodzone są imieniny. Jak trafnie to określił ks. Górzyński: „Imieniny są symbolem narodzenia do życia niebiańskiego, a nie ziemskiego.” Jak ważne jest nadawane imię, Biblia podkreśla w kilku miejscach m. in. Iz 43,1 Ale teraz tak mówi Pan, Stworzyciel twój, Jakubie, i Twórca twój, o Izraelu: «Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu; tyś moim! J 10, 2-3 Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. Jako osoba wierząca mam pewność, że Bóg o mnie nie zapomni. Zna moje imię, a to imię ma znaczenie dla budowania mojej tożsamości. Katechizm Kościoła Katolickiego podaje: KKK 2158 Bóg wzywa każdego po imieniu (Por. Iz 43, 1; J 10, 3). Imię każdego człowieka jest święte. Imię jest ikoną osoby. Domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi. Nadanie imienia w Biblii oznaczało zarówno w Nowym jak i Starym Testamencie wejście na nową drogę życia, otrzymanie zadania. Abram zostaje Abrahamem, Jakub – Izraelem, Szymon staje się Piotrem, a Szaweł – Pawłem. Stąd wzięła się katolicka tradycja nadawania imienia w zwrotnych momentach życia, takich jak przyjęcie sakramentu chrztu, bierzmowania, czy złożenia profesji zakonnej. Skoro imię i jego znaczenie jest tak ważne dla naszej przyszłości, rodzice nie powinni kierować się modami, a raczej przemodlić i poznać znaczenie imion, które byłyby dobre dla ich dziecka. Co więcej za wieloma imionami stoją historie świętych, które inspirują i pomagają w określaniu naszej tożsamości. Aby przygotować serię obrazków „Bóg wzywa po imieniu” przeczytaliśmy wiele życiorysów świętych, przy każdym obrazku jest informacja na temat kilku najważniejszych postaci. Warto przeczytać, znaleźć kogoś, z kim możemy się utożsamić i obrać jako wzór świętości. Ponadto przeaanalizowaliśmy pochodzenie imion z kliku źródeł, aby wybrać to znaczenie, które jest budujące i pomocne w kontekście rozwoju wiary. Plakat z imieniem z podanym znaczeniem i językiem pochodzenia jest świetnym prezentem na imieniny, podarunkiem na komunię. A wręcz idealnym prezentem na bierzmowanie, gdzie nadane imię ma wyznaczyć nową drogę, nowe zadania. Zanim wybierze się imię na bierzmowanie, warto zapoznać się z życiorysami potencjalnych patronów. A zatem mamy do wyboru święte imiona na bierzmowanie dla dziewczyny i dla chłopaka.
12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. 16 Czcij ojca twego i matkę, jak ci przykazał Pan, Bóg twój, abyś żył przez długi czas i żeby ci się dobrze wiodło na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. 5 5 4 4 13 Nie będziesz zabijał. 17 Nie będziesz zabijał. 6 6 5 5
... a tak często w dzisiejszym świecie się o tym zapomina sprowadzając jego sens do brzmienia. Z cyklu "Jak żyć, by podobać się Bogu" na kanwie KKK 2156-2159 Drugie przykazanie... Było już o jego sensie – ochronie przed szarganiem tego, co święte, przed wikłaniem Boga w brudne ludzkie sprawy, było o konkretnych grzechach przeciwko temu przykazanie. W tym miejscu warto chyba jeszcze parę słów poświęcić – za radą autorów Katechizmu – kwestii chrześcijańskiego imienia. Słabo dziś rozumianej. O co chodzi? Nie dla brzmienia Imię nie jest pustym dźwiękiem. Zazwyczaj coś znaczy, niesie ze sobą jakąś treść. Ot, imię Dominika. Z łaciny to „Pańska”, w sensie „należąca do Pana”. Agnieszka – też z łaciny – to „Barankowa”, należąca do Jezusa, Baranka Bożego, Katarzyna to z greckiego „Czysta” a Zofia to „Mądrość”. Paweł – Paulos, to z greki „Krótki”, Michał – z hebrajskiego „Któż jak Bóg”, Bogdan czy Bogumił – znaczenie widać bez odniesień do obcych języków. Każde imię coś znaczy. Wybierając imię dla dziecka warto nie kierować się jedynie tym, jak brzmi, na ile będzie oryginalne albo jaka panuje moda, ale zwrócić też uwagę na treść, jaką ze sobą niesie. Może można i nazwać dziecko Urszula (czyli „Niedźwiedziczka”), ale nie bez powodu nie nosimy imion „Łajza”, „Palant”, „Akordeon” „Kaloryfer” czy „Słodziutka”, choć brzmiałyby całkiem nieźle. Po drugie i chyba jeszcze ważniejsze: warto pamiętać, że wybierając imię, człowiek wybiera też patrona. „Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (2156). To szczególnie chyba ważne, gdy chodzi o wybór imienia przy bierzmowaniu. I tak się go na co dzień nie używa, więc nie ma sensu zastawiać się jak będzie brzmiało. Ważniejszy jest patron. Niekoniecznie by tylko „zapewniał wstawiennictwo u Boga”, ale przede wszystkim „by był wzorem miłości”. Dlatego w Katechizmie znalazło się zalecenie „Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu” (KKK 2156). Powinno wyrażać albo jakąś „tajemnicę czy cnotę chrześcijańską” (wspomniana już Zofia, czy używane jako imiona u naszych wschodnich sąsiadów Wiara Nadzieja i Miłość) albo być właśnie wyborem patrona. Nie dla Azorów, Burków, Fafików i Pimpusiów Smutną częścią współczesności jest nie tylko bezmyślny wybór imienia dla dziecka, ale także używanie chrześcijańskich imion dla domowych zwierząt – psów, kotów czy chomików. Smutną i w sumie będącą też szarganiem świętości. Bo imię człowieka jest święte. Będąc ikoną osoby, „domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi” (KKK 2158) Niczego nie ujmując godności domowych zwierząt jako Bożych stworzeń, często przyjaznych miłych i sympatycznych, nie powinniśmy ich nazywać imionami świętych. Każdy chrześcijanin ochrzczony jest „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”, często rozpoczyna też i kończy dzień znakiem krzyża „w imię (tegoż) Ojca, i Syna i Ducha Świętego”. W imię Boga, to znaczy przyzywając Jego bliskości, deklarując, że chce poważnie traktować Jego wybranie, Jego powołanie oraz stawiane przez Niego wymagania. Ale trzeba też pamiętać, że każdego z nas „po imieniu” zna Bóg i „każdego po imieniu” wzywa (KKK 2168). Po imieniu, czyli znając nas i całą naszą istotę. Trochę tak jak w moim środowisku wystarczyło powiedzieć „Marian” i choć Marianów całe multum, już wiadomo było o kogo chodzi i co do za człowiek. Dlatego - powtórzmy - imię chrześcijańskie „domaga się szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi”. I nie powinno być używane dla zwierząt. Bo to szarganie świętości. Chodzi zresztą także o świętość tego, co czeka nas przyszłości. Oddajmy głos autorom Katechizmu: „Otrzymane imię pozostaje na zawsze. W Królestwie niebieskim zajaśnieje w pełnym blasku tajemniczy i niepowtarzalny charakter każdej osoby naznaczonej Bożym imieniem. «Zwycięzcy dam... biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje» (Ap 2, 17). A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach» (Ap 14, 1)”. No i tyle o drugim przykazaniu. Za pięć dni już o trzecim. Teraz jeszcze tylko, na następnej stronie, wykorzystane przy pisaniu tekstu punkty Katechizmu Kościoła Katolickiego wraz z punktami podsumowującymi nauczanie Kościoła odnośnie do drugiego przykazania.
Czytanie na dziś: Joz 24, 14–29; Przewodnik Katolicki 41/2015. Temat numeru. Prawdziwy człowiek i prawdziwy Bóg Ks. Mirosław Maliński
Bóg ma jedno imię. W języku hebrajskim jest ono zapisywane literami יהוה, a w języku polskim zwykle oddawane słowem „Jehowa” *. Bóg oznajmił przez proroka Izajasza: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8). W starożytnych manuskryptach biblijnych pojawia się ono jakieś 7000 razy — o wiele częściej niż którekolwiek z określeń użytych w odniesieniu do Boga czy imię jakiejkolwiek innej osoby *. Czy Jehowa ma jeszcze inne imiona? Chociaż w Biblii podano tylko jedno imię Boga, w Księdze tej użyto w odniesieniu do Niego wielu tytułów i określeń. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich wraz z wyjaśnieniem, jak wskazują na różne aspekty natury i osobowości Jehowy. Tytuł Werset Znaczenie Alfa i Omega Objawienie 1:8; 21:6; 22:13 „Pierwszy i ostatni” oraz „początek i koniec”, co oznacza, że przed Jehową nie było ani po Nim nie będzie żadnego wszechmocnego Boga (Izajasza 43:10). Alfa i omega to pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu. Allah (brak) Słowo to pochodzi z języka arabskiego i nie jest imieniem, lecz tytułem — znaczy ono „Bóg”. Dlatego w przekładach Biblii na arabski, a także inne języki, słowa „Allah” używa się jako odpowiednika słowa „Bóg”. Bóg Rodzaju 1:1 Przedmiot wielbienia; „silny”. Hebrajskie słowo ʼElohím to forma liczby mnogiej, która służy do uwydatnienia majestatu, godności i dostojeństwa. Bóg bogów Powtórzonego Prawa 10:17 Najwyższy Bóg, w przeciwieństwie do „bezwartościowych bogów”, którym niektórzy oddają cześć (Izajasza 2:8). Garncarz Izajasza 64:8 Podobnie jak garncarz ma władzę nad gliną, Bóg sprawuje władzę nad poszczególnymi osobami i całymi narodami (Rzymian 9:20, 21). Istniejący od Dni Pradawnych Daniela 7:9, 13, 22 Nie miał początku. Istniał przez cały czas, jeszcze przed pojawieniem się czegokolwiek lub kogokolwiek innego (Psalm 90:2). „Jestem, który jestem” Wyjścia 3:14 (Biblia Tysiąclecia) Okazuje się On wszystkim, co jest niezbędne, by Jego zamierzenie mogło się urzeczywistnić. Wyrażenie to jest również tłumaczone na: „Stanę się, kimkolwiek zechcę” lub „Stanę się, kim zechcę się stać” (The Emphasised Bible; NWT, 2013). Opis ten pomaga wyjaśnić znaczenie imienia Boga — Jehowa — które znajdujemy w następnym wersecie (Wyjścia 3:15). Król Wieczności Objawienie 15:3 Jego panowanie nie ma początku ani końca. Najświętszy Przysłów 9:10 Przewyższa świętością (czyli czystością moralną) wszystkie inne istoty. Najwyższy Psalm 47:2; Daniela 7:18, 27 Nikt nie dorównuje Mu pozycją; najwyższy władca. Ojciec Mateusza 6:9 Dawca życia. Pan Psalm 135:5 Pan lub właściciel; hebrajskie ʼAdòn oraz ʼAdoním. Pan Zastępów Izajasza 1:9; Rzymian 9:29 (Biblia Tysiąclecia) Wódz niezliczonych wojsk anielskich. Tytuł ten może być też oddany słowami „Jehowa Zastępów” (Rzymian 9:29). Pasterz Psalm 23:1 Troszczy się o swoich czcicieli. Skała Psalm 18:2, 46 Bezpieczne schronienie i źródło wybawienia. Stwórca Izajasza 40:28 Powołał wszystko do istnienia. Szczęśliwy Bóg 1 Tymoteusza 1:11 Charakteryzuje Go radość i szczęście (Psalm 104:31). Ten, który wysłuchuje modlitwę Psalm 65:2 Osobiście wysłuchuje wszystkich modlitw kierowanych do Niego z wiarą. Wspaniały Nauczyciel Izajasza 30:20, 21 Udziela pouczeń i wskazówek, z których odnosimy korzyści (Izajasza 48:17, 18). Wspaniały Twórca Psalm 149:2 Powołał wszystko do istnienia (Objawienie 4:11). Wszechmocny Rodzaju 17:1 Dysponuje mocą, której nikt ani nic nie może się oprzeć. Hebrajskie wyrażenie ʼEl Szaddáj, czyli „Bóg Wszechmocny”, pojawia się w Biblii siedem razy. Wszechwładny Pan Rodzaju 15:2 Ma najwyższą władzę; po hebrajsku ʼAdonáj. Wybawca Izajasza 45:21 Ratuje przed niebezpieczeństwem czy zagładą. Wykupiciel Izajasza 41:14 Wybawia albo odkupuje ludzkość z niewoli grzechu i śmierci, dając jako okup Jezusa Chrystusa (Jana 3:16). Zazdrosny Wyjścia 34:14 Wymaga, żeby cześć oddawano wyłącznie Jemu. Określenie to tłumaczy się także na „Bóg nietolerujący rywali” oraz „wymaga wyłącznego oddania” (NWT, 2013, przypis). Nazwy miejsc w Pismach Hebrajskich Nazwy niektórych miejsc wspomnianych w Biblii zawierają imię Boże. Nie są to jednak inne warianty tego imienia. Nazwa Werset Znaczenie Jehowa-Jireh Rodzaju 22:13, 14 „Jehowa zapewni” albo „Jehowa zaopatrzy”. Jehowa-Nissi Wyjścia 17:15 „Jehowa jest moim słupem sygnałowym” albo „moją chorągwią” (Edycja Świętego Pawła). Kiedy Jego słudzy potrzebują pomocy i ochrony, mogą się wokół Niego zebrać (Wyjścia 17:13-16). Jehowa-Szalom Sędziów 6:23, 24 „Jehowa jest pokojem”. Jehowa-Szamma Ezechiela 48:35 (American Standard Version, przypis) „Jest tam Jehowa”. Dlaczego należy znać imię Boże i go używać Skoro Bóg zadbał, żeby Jego imię pojawiło się w Biblii tysiące razy, musi uznawać je za ważne (Malachiasza 1:11). Jak ważne jest to imię, wielokrotnie podkreślał Syn Boży, Jezus. Na przykład modlił się do Jehowy słowami: „Niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9; Jana 17:6). Człowiek, który poznaje imię Jehowy i zaczyna się nim posługiwać, robi pierwszy krok, żeby się z Nim zaprzyjaźnić (Psalm 9:10; Malachiasza 3:16). Na kimś takim może spełnić się następująca obietnica Boga: „Ponieważ mnie pokochał, więc i ja go ocalę. Ochronię go, gdyż poznał moje imię” (Psalm 91:14). W Biblii przyznano, że „są tacy, których zwą ‚bogami’, czy to w niebie, czy na ziemi, jako że jest wielu ‚bogów’ i wielu ‚panów’” (1 Koryntian 8:5, 6). Ale w Księdze tej wyraźnie zidentyfikowano jedynego prawdziwego Boga, podając Jego imię — Jehowa (Psalm 83:18). JAK IMIĘ BOŻE PRZETRWAŁO W SZATAŃSKIM ŚWIECIE Nie ulega wątpliwości, że największym wrogiem Imienia Bożego jest szatan. Kiedy Chrystus był kuszony na pustyni, szatan podczas rozmowy z nim ani razu nie wymienił Imienia Bożego, lecz użył anonimowego tytułu " Bóg " ( Mt.4 : 1-11 ). Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 14:31: JHWH co jest czasami tłumaczone jako Jahwe, a czasami jako Jehowa. Odpowiedzi EKSPERTTsukuyomi odpowiedział(a) o 14:32 blocked odpowiedział(a) o 16:58 Bóg we wszystkich religiach Abrahamowych (judaizm, chrześcijaństwo, islam) ma na imię: יהוה (co po transliteracji na alfabet łaciński daje: JHWH - najczęściej czyta się: Jahwe).Przy czym chrześcijanie i muzułmanie praktycznie nie używają imienia swojego boga, wolą nazywać go po prostu Bóg, God, Gott, Dios, Dieu, Deus, Allah etc. blocked odpowiedział(a) o 14:20 oczywiście że Jahwe , JAK można tego nie wiedzieć ? O_O W chrześcijaństwie zwykle nazywamy go Ojcem, w religii judaistycznej jest nim Jahwe a w islamie- Allah. Katolików- JahweRastamanów- JahMuzułmanów - Allah blocked odpowiedział(a) o 15:14 Chrześcijanie wierzą w Trójce Świętą . Czyli: Bóg Ojciec(Ma imie Bóg Jahwe)Bóg Syn(Ma na imie Jezus Chrystus) Oraz Duch Święty. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub To wielki znak Bożego miłosierdzia dla nas, gdyż nasz Bóg miłości ciągle czeka na naszą refleksję, gdyż jak mówi św. Grzegorz z Nazjanzu „najpierw obdarza, a potem daje zrozumienie”. Obdarza nas łaską, byśmy mieli Boga za Ojca, narodzili się z Niego przez chrzest, jako Boże dzieci (por. J 1, 12; 1 J 3, 2).Od dłuższego czasu chodził za mną fragment z Apokalipsy, który wspomina o tym, że każdy z nas otrzyma biały kamyk od Jezusa, na którym wypisane będzie nasze prawdziwe imię, które zna tylko Bóg (zob. Ap 2,17). Chciałem poznać to imię, bo przecież każdy chce wiedzieć jak się nazywa. Moje wyczekiwanie podgrzał jeszcze dodatkowo śp. ks. Pawlukiewicz, który w jednej z homilii wspomniał o imieniu, które każdy z nas ma ukryte w sercu Boga. Postawiłem sprawę twardo i wysłałem do Boga jasny modlitewny komunikat: „Chcę poznać moje imię!”. Bóg nie pozostał mi dłużny. Jeszcze tego samego dnia odnalazłem pomiędzy książkami stary kalendarz, który służył mi jako zeszyt do zapisków duchowych w nowicjacie michalickim (zob. Zgromadzenie Świętego Michała Archanioła). Przeglądałem go z zapartym tchem. Ileż tam było Bożego światła, pobożności i naiwności duchowej zarazem. Z politowaniem czytałem niektóre wpisy. Inne natomiast pokazywały mi, że to Bóg nadawał kierunek mojemu życiu duchowemu. Nagle natrafiłem na wpis z 13 sierpnia 2007 roku. Na całej stronie napisane było wielkimi literami: „MASZ NA IMIĘ NEMO!”. W pierwszym momencie pomyślałem o pomarańczowej rybce, która nosiła to zabawne imię, ale po chwili zastanowienia odkryłem, że moja prośba o wyjawienie imienia została spełniona. Doznałem olśnienia i głęboko w duszy zrozumiałem kim jestem, bo przecież właśnie odkryłem swoje prawdziwe imię. Na marginesie wspomnę, że nie pamiętam, jak doszło do napisania tych słów w kalendarzu, ale pismo ewidentnie zdradza mnie jako autora. Na całej stronie napisane było wielkimi literami: „MASZ NA IMIĘ NEMO!”. Zatopiony w rozmyślaniu najpierw w pamięci przypominałem sobie, dlaczego akurat „Nemo” ma być moim imieniem. Znałem to imię głównie z twórczości Juliusa Verne’a. Książka Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi była jedną z tych, które jako chłopak czytałem do poduszki. Główny bohater, kapitan Nemo był wysoki, miał niebieskie oczy i bladą cerę. W powieści trudno określić jego wiek, ale to zapewne mężczyzna po trzydziestce. Był człowiekiem spokojnym i łagodnym. Wszystko zatem wskazywało, że nawet zewnętrznie podobny byłem do dowódcy okrętu podwodnego Nautilius. Czyżby Bóg chciał sobie ze mnie zażartować? Czyżby Bóg chciał sobie ze mnie zażartować? Jednak po chwili zrozumiałem, ze nie o kapitana Nemo tutaj chodzi, ale o samo imię. Jestem „Nemo” to znaczy, że jestem „nikim” (łac. nemo = pol. nikt). Wbrew pozorom nie jest to przejaw mojego głębokiego kryzysu poczucia własnej wartości, ale „najprawdziwsza prawda” o mnie w relacji z Bogiem. To, że jestem „nikim” stawia mnie we właściwej pozycji względem Boga. Przy nim mogę, chcę i jestem nikim i nie dzieje mi się z tego powodu żadna krzywda. Jestem nikim, bo nie mam nawet samego siebie, a wszystko co nazywam swoim należy do Niego. Jestem nikim, bo kocham Go jak nicość. Tylko Jego miłość jest czymś, bo tylko On jest „Kimś”. Moje istnienie w porównaniu do Jego istnienia jest tylko bladym cieniem – namiastką egzystencji. Jestem „Nemo” to znaczy, że jestem „nikim” Wiem, że może zaczynam wchodzić w poetyckie obrazy, ale też nie do końca potrafię opisać zjawisko, którego doświadczyłem. „Jestem, który jestem” powiedział mi, że ja „nie jestem, którego nie ma”. Ucieszyłem się z takiego przebiegu spraw. Od dziś moje imię to Nemo. Nic więcej, ani mniej. Nie chcę odczytywać tego jako wielką mistykę. Do tej jest mi bardzo daleko, ale chciałbym podzielić się doświadczeniem Bożego humoru, który zbliżył mnie do Prawdy i jednocześnie uświadomił mi kim naprawdę jestem. ks. Mateusz Szerszeń CSMA
lQKU.jak ma na imię bóg katolicki
